woensdag 28 oktober 2009

Het verhaal van een tienermoeder


‘Ik ben blij dat ik niet religieus ben, dan had ik met Duco’s vader moeten trouwen!’

‘Achteraf gezien had het misschien allemaal anders gemoeten’, vertelt Amarins Boomsma. Op haar achttiende werd Amarins zwanger van haar zoontje Duco Renzo Danilo. ‘Het is nu eenmaal zo’, reageerde haar moeder. Haar vader reageerde niet minder. Hij vond het leuk dat hij een derde kleinkind kreeg. ‘Bij mijn tweede zwangerschap reageerde mijn moeder minder positief. Ze wilde dat ik abortus zou plegen’, vertelt Amarins. ‘Ik ga er niet omheen draaien, mijn dochter is verwekt uit pure lust in een dronken bui.’

Zoontje Duco en dochter Liv hebben verschillende vaders. ‘Duco is een de Jong en Liv een Boomsma, net als ik’, legt Amarins uit. Duco weet dat zijn vader niet de vader van Liv is. ‘Je mag niet naar mijn papa zwaaien hoor‘, zegt Duco tegen zijn zusje als ze zijn vader uizwaaien. ‘Hij begrijpt natuurlijk nog niet wat dat inhoudt, maar dat komt wel als hij wat ouder is’, zegt Amarins. Toen Duco geboren was heeft ze overwogen om hem haar eigen achternaam te geven. ‘Ik had alle papieren al in huis.’ Uiteindelijk heeft ze besloten dat het jongetje zijn vaders naam zou behouden. ‘De vader en zijn familie hadden het waarschijnlijk niet geaccepteerd.’

Liv ziet haar vader niet. Vader Patrick lijkt liever te vergeten dat hij een dochtertje heeft. ‘We konden hem een half uur voor de bevalling pas bereiken. Hij is nog wel gekomen, maar vanaf zes weken na de geboorte hebben we niets meer van hem vernomen.' Amarins en Patrick hebben in die zes weken geprobeerd een relatie op te bouwen. ‘Het zat er gewoon niet in’, aldus Amarins. De vader heeft Liv niet erkend. Amarins wilde dat niet. ‘De titel papa moet je verdienen, die krijg je niet zomaar.’

De vierjarige Duco gaat eens in de twee weken naar zijn vader. Een maand na zijn geboorte heeft Amarins een punt gezet achter haar relatie met vader Menno. ‘Dat was waarschijnlijk de beste beslissing die ik ooit genomen heb.’ Haar moederinstinct zorgde ervoor dat ze alles op de automatische piloot deed. ‘Ik ben delen van mijn bevalling van Duco vergeten. Daar heb ik het wel eens moeilijk mee’, vertelt Amarins.

Amarins woonde in die tijd bij haar vader. Haar vader vond dat geen probleem maar er waren wel regels. ‘Het is jouw kindje. Als je hulp nodig hebt ben ik er voor je, maar verder moet je het zelf doen’, had haar vader gezegd. Amarins is blij dat haar vader daar consequent in was. ‘Het zou niet goed zijn geweest als mijn ouders me alle verantwoordelijkheid uit handen hadden genomen’, meent Amarins.

Toen Duco geboren was heeft Amarins veel aan haar ouders gehad. Ze heeft niet veel hulp van buitenaf gevraagd. ‘Ik was jong, net negentien, en dacht dat ik alles wel wist.’ Wel heeft Amarins één of twee keer het jeugdloket geraadpleegd. ‘Ze hielpen me bij het invullen van verschillende formulieren nadat Duco geboren was.’ Het jeugdloket geeft jongeren advies op allerlei verschillende gebieden. Als je moeder wordt komt er een heleboel op je af. Het jeugdloket kan je helpen de juiste instanties te raadplegen voor je vragen.

Na de geboorte van Liv heeft Amarins besloten een aantal keer deel te nemen aan bijeenkomsten voor jonge moeders in Drachten. De bijeenkomst vindt maandelijks plaats en is voor meisjes en vrouwen tot en met twintig jaar die zwanger zijn of één of meer kinderen hebben. ‘Het is leuk en prettig om met “lotgenoten” te praten’, vertelt Amarins. ‘De meeste meisjes zijn vrijgezel net als ik. Maar er zijn ook meisjes die net achttien zijn en getrouwd.’ Tienerouders trouwen meestal wanneer ze aangesloten zijn bij een kerkelijke gemeenschap. ‘In dit geval ben ik blij dat ik niet religieus ben’, lacht Amarins. ‘Dan had ik met Menno moeten trouwen en dat was geen succes geworden.’

Amarins probeert op haar eigen manier jonge moeders te ondersteunen en te adviseren bij hun zwangerschap. Ook wanneer het kindje geboren is kunnen de moeders bij Amarins terecht voor adviezen. Een tienermoeder heeft het vaak toch een beetje zwaarder dan vrouwen die zwanger worden na hun twintigste. Hun omgeving is niet altijd begripvol. ‘Ik ben veel vrienden kwijtgeraakt tijdens mijn zwangerschap. Mijn échte vrienden bleven over’, vertelt Amarins.

Amarins geeft toe dat het niet altijd eenvoudig is. Ze moet twee kinderen van verschillende vaders onderhouden en opvoeden. Daarnaast volgt ze ook een studie fotonica. Ze loopt 32 uur stage bij een fotozaak. De kinderen verblijven overdag bij een gastouder. ‘Ik moest wat voor mezelf doen. Soms wil je gewoon even wat anders zijn dan moeder.’ Ondanks dat oktober een rustige maand is voor de zaak geniet ze van het werk. ‘We gebruiken maar een paar spieren, namelijk onze lachspieren.’

1 reacties:

Emerentius zei

Ik zou graag willen dat mijn naam vanaf heden wordt verandert. Het is niet een verhaal waar ik trots op ben en wil hiermee dus ook niet te vinden zijn op internet.

Graag reactie.

Groetjes Amarins

Een reactie posten